3. Şiir

Sevmeli bazen ölürcesine,

Bazense ölümün yüzüne gülercesine.

Biraz deli olmalısın aşk içindeyse,

Azıcıkta aklın başında olmalı, hatıranı bir ömür taşımak için.

Öleceğini bilmeli insan, ama aşkını öldürmemeli.

Sahip çıkmalı bir ömür kalbine,

Kalbi bir başkasında ise saadetlidir sevgisine.

Dediğim gibi iki gözüm, can özüm.

Aşkın beni bir ömür harlayacağını da bilsem,

Ateş olurum, yakar geçerim seni üzeni.

Gözündeki tek damla, failim olur,

Kıyar canıma.

Canını sıkanın da, sarılırım boynuna.

Nefesini keserim, nefes olurum sana.

Yıllar geçse belki, aylar geçtiği gibi.

Bir umut, belki bir ihtimal katili olurum yıllar sonra,

Kalbimde yeşermiş olan gülün.

Canım yanıyor belki acımdan,

Ama seni sevmekten bir türlü sıkılmadım.

Hem bu gülün dikeni bana, gülü sana.

Dikeni bendim zaten, gülü sen.

Hem kendi canımı, hem de seninkini yakardım.

Gül kokunu içime çekmek için,

Neleri mi vermezdim?

Kokunu bilmediğim doğru,

Yüzünü görmeye şansım varken,

Yüzüne bakamadım.

Kirlenmiş yüzümden utancımı belli edemedim sana.

Korkuyorum derya gözlü, tir tir titriyorum.

Yüzünü son defa görememekten,

Çekememekten kokunu hiç içime,

Bir ömür ağlamaktan,

Silememenden gözyaşlarımı.

Şimdi sana uzağım, kendime tuzak.

Sana suç olurum, kendime yasak.

Gel desem, gelemeyecek gibisin.

Eminim, beni asla sevemeyeceksin.

Zaten beni sevsen de, sevmesende aynı.

Sensizlik ıstırabım oldu, yalnızlık ile.

Yüzünü görsem, bayılacak gibiyim.

Zaten bu aşk kalbimdeyken,

Ben ölümsüz biriyim.